Nina komt

Eind januari is het heel onverwacht toch ineens zover. We worden gebeld of we interesse hebben in een pup, kruising Duitse herder/Golden Retriever en als dat zo is, kan die dan al over 2 dagen, op 27 januari, komen? Snel overleg en ja hoor, laat maar komen. Het betekent wel dat ik een halve week later een week alleen zal zijn met de pup. Geen bezwaar, in mijn jeugd hadden we ook honden, waaronder een pup, dus dat red ik wel, denk ik heel optimistisch. En zo halen we 2 dagen later 'onze' pup op.

We worden gastvrij ontvangen bij Stichting Hulphond en naar een ruimte gebracht waar 5 schattige donkere pluizenbolletjes in een ren rondlopen. De fokker en zijn kinderen zijn erbij. De kinderen spelen nog even met de pups voordat ze afscheid moeten nemen.

Kijkend naar die prachtige pups, heb ik al snel een voorkeur voor een van de pups. Later blijkt dat manlief voor dezelfde pup is gevallen.

We hebben geluk, de pup die ons het meeste aanspreekt, wordt ook aan ons overhandigd door een van de kinderen. Nina is haar naam. Wat een schatje en wat een onschuldige oogjes heeft ze nog. En wat heeft ze prachtige watergolfjes op haar oren!
Nina is een kruising tussen Duitse Herder mama en Golden Retriever papa, geboren op 5 december 2009 en een langharig teefje.

Ze krijgt een heel pakket aan spullen mee, van voerton, tot voerbak, van vetbedje tot bench, een speeltje, een jachtlijn en, heel belangrijk, een lapje dat in haar nest heeft gelegen zodat ze de eerste dagen  een bekende geur om zich heen heeft.

Morgen komt de pupinstructrice voor de eerste keer om ons op weg te helpen, maar vandaag en vannacht zullen we ons gezond verstand moeten gebruiken.

Nina gaat op de achterbank in de bench en we horen haar de hele weg naar huis verder niet meer. Thuisgekomen mag Nina even de tuin in. Daar snuffelt ze lekker rond en doet al snel een flinke plas.

Nina blijkt een knuffelkont en laat zich dan ook graag aanhalen

In huis mag ze even kennismaken met haar andere huisgenoot, een Rosella parkiet. En dan is het tijd om het huis te verkennen.

Manlief besluit een matras naar de woonkamer te slepen zodat Nina lekker beneden kan slapen en er toch iemand in de buurt is als ze zich eenzaam voelt vannacht of moet plassen. De tuin is dan veel dichterbij dan wanneer ze op de slaapkamer slaapt. Nina vindt dat erg interessant en probeert hem meteen uit. Helaas voor haar is het de bedoeling dat ze vannacht gewoon in haar bench slaapt.

Ik stuur een mailtje met wat foto's naar familie en vrienden om Nina voor te stellen en vraag ze of ze willen aangeven als Nina niet welkom is bij bepaalde gelegenheden, maar dat ze in principe altijd meekomt als we niets horen. Dat hadden we ook al eerder besproken met iedereen die we zagen, maar het kan geen kwaad om het nog eens aan te geven, dat een bezoek zonder Nina nog steeds mogelijk is. Ook vraag ik  ze of ze willen helpen haar goed op te voeden. Dat betekent vooral dat ze moeten doen alsof Nina niet bestaat als ze bij ons komen of als wij ergens op bezoek gaan. Terwijl ik het schrijf ben ik blij dat wij haar naar hartelust mogen knuffelen. De familie en vrienden zullen het nog lastig krijgen om haar niet te aaien...