Black and white

Nina maakt kennis met Kinai, de Malamute van een nichtje. Kinai is een lieve hond, maar geeft wel heel duidelijk haar grenzen aan. Tot grote verbazing van het nichtje mag Nina veel meer dan ze ooit met andere honden heeft meegemaakt. Nadat Nina de favoriete knuffel van Kinai heeft opgepakt en die ook weer onmiddellijk heeft losgelaten na een grauw van Kinai, mag ze er tot haar verbazing vervolgens gewoon mee spelen! Dat is nog nooit eerder gebeurd. Kinai staat zelfs haar kussen af aan Nina. We mogen dus terug komen. Graag zelfs.

Knuffelhond

Nina wordt graag geknuffeld en grijpt elke gelegenheid aan, Ze komt onmiddellijk toegesneld als wij op de grond gaan zitten. Niet altijd even praktisch, want soms doen we dat voor een klusje, zoals het verwijderen van een koffievlek, maar wel altijd erg leuk.

Reclame poppen

Bij de verbouwingswerkzaamheden van de Sint Maartenskliniek in Nijmegen, die we bezoeken tijdens de Open Dag van de Zorg, staat een levensgrote opblaasbare reclamepop te swingen. Nina is er niet van onder de indruk, hoewel het ding flink zijn best doet om haar angst aandacht te trekken met zijn gewapper en het geluid dat geproduceerd wordt.

Geweldig om te merken. Als ze zo staat, valt het ook op dat ze inmiddels al best flink gegroeid is.

Deze Open Dag is natuurlijk een prachtige gelegenheid om Nina een kijkje te laten nemen in het ziekenhuis. Het is er druk en omdat de Sint Maartenkliniek onder andere een revalidatie kliniek is, zijn er ook veel rolstoelers. We mogen een röntgenkamer en een gipskamer in en krijgen ook een demonstratie over de mogelijkheden om mensen met beperkte mobiliteit te evacueren bij calamiteiten. Indrukwekkend!

Wijzelf krijgen ook heel veel aandacht en vragen over Nina. Al met al een leuke en leerzame dag voor ons alle drie.

Alweer slaap

De krokodil is erg geliefd. Om ermee te spelen, mee te vechten, maar hij is ook lekker zacht om op te slapen. En slapen dat doet ze veel.

Brokjes scoren

Nina is een inventieve hond. En nog steeds een bijtertje en een slopertje. Om haar bezig te houden gooien we af en toe wat brokjes onder de metalen voetpedaal van een ouderwetse naaimachine die in onze woonkamer staat. Dat pedaal kan ze niet slopen en zo is ze even bezig om de brokjes naar binnen te werken. De achterkant van het pedaal staat hoger dan de voorkant en dat zorgt ervoor dat ze daar deels met haar neus er onder kan en haar tong doet de rest.
Door de as in het midden van het pedaal kan ze niet bij de brokjes aan de voorkant komen en de voorkant is te laag om er met de neus onder te kunnen. Als ze haar tong gebruikt schuift het brokje vaak wat verder weg.

Nina is echter een slimme hond en ze vindt zelf een manier om die brokjes sneller te scoren. De eerste keren dat we dat zien denken we nog dat het toeval is, maar al gauw blijkt het een taktiek.
Nina maakt een sprongetje en duwt daarmee haar voorpootjes onde de trappedaal, precies op de plaats waar een brokje ligt! Gevolg: het brokje krijgt een duw en schiet onder de trapas door naar achteren, naar de muur, waar Nina ze zo maar op kan eten. Slim!

Fruithondje

Nina houdt van fruit. Appels, peren, sinaasappels, ze lust het allemaal. Nina is ook nieuwsgierig en loopt ons dus overal achterna. Nina wordt ook groter en wij zijn daar nog niet zo op voorbereid.

Dus pel ik op een dag een sinaasappel, leg de 2 helften op de rand van het aanrecht  en ga nog even aan het werk tot het theewater kookt. Nina loopt in eerste instantie mee terug naar het bureau en ik verlies haar even uit het oog. Al snel hoor ik wat gerommel in de keuken. Nina komt braaf als ik haar roep, maar wat heeft ze dikke wangen ???!!!! Blijkt ze een van de helften van het aanrecht gejat te hebben en volledig in haar bek te verbergen! Tsja, wat doe je dan.

Achteraf gezien doe ik precies datgene wat het minst handig is: ik pak een filcamera en film hoe Nina de sinaasappel oppeuzelt. Dom natuurlijk, want daarmee leert ze dat dingen die ze bietst lekker zijn en gaat ze dus vaker op zoek naar lekkere hapjes of interessante dingen op tafels of aanrecht.
Het levert wel leuke beelden op.

Mooie pootjes

 

Nina ligt graag plat op haar zij als ze slaapt. Een mooie gelegenheid om haar voetzooltjes eens te fotograferen. In 2 maanden tijd zijn die heel wat harder geworden. Er zit inmiddels duidelijk al wat eelt op.

Wandelen

Manlief loopt al een aantal jaren de 4Daagse van Nijmegen. Dat betekent dat er ook getraind moet worden.
Het trainingsseizoen start zo'n beetje in februari en tijdens de kortere wandeltochten, 15-20 km, vind ik het wel leuk om mee te lopen. Nu Nina de wandelwagen zo'n succes vindt, kan dat ook. Zij gaat dus lekker mee.

Onderweg komen we langs een koeienstal, waar een aantal koeien heerlijk aan het kauwen zijn op kuilvoer. Daar maken we even gebruik van om Nina te laten kennismaken met koeien. Nina kijkt geïnteresseerd toe en is totaal niet onder de indruk.

Als we haar op de grond zetten, neemt ze meteen ook zelf een hap van het kuilvoer. Dat was dus niet de bedoeling! In eerste instantie proberen we haar de hap te laten ruilen tegen een lekker brokje. Helaas, Nina denkt er anders over. Is het de smaak of de hoeveelheid? Het blijft een raadsel. Uiteindelijk halen we het dus maar uit haar bek. Oef, wat voelt dat vies en wat een lucht!!!!  Helaas blijft die lucht ook aan de handen plakken en met nog een tiental kilometers voor de boeg in een erg landelijke omgeving tussen uitgestrekte weilanden en in bossen is er niet meer dan Nina's drinkwater en een papieren zakdoekje voorhanden om te proberen de aangekleefde lucht wat weg te poetsen.  Helaas vergeefse moeite. Totdat een meewandelende vriendin bedenkt dat ze misschien nog wat 'zeepblaadjes' in haar tas heeft, blijf ik met mijn hand ver uit de buurt van mijn neus. Zelfs een boterhammetje uit de hand eten is er niet meer bij. De zeepblaadjes worden gevonden en de penetrante lucht gelukkig enigszins geneutraliseerd.

Onderweg worden we ook nog verrast door een hele kolonie ooievaars. Het heet natuurlijk niet voor niks Ooievaarswandeltocht. Maar zoveel had ik er toch niet verwacht. Bijzonder om te zien.

Op de bospaadjes komen de grote luchtbanden van de wagen goed van pas. We kunnen probleemloos doorlopen, maar hebben af en toe wel een sirene op de wagen in de vorm van een piepende, jankende  hond. Nina blijkt ons, samen met de vrienden die met ons meelopen, duidelijk als een roedeltje te beschouwen waar ze maar al te graag bij wil horen. En dat laat ze ook horen ook. Als we het in ons hoofd halen om voor de wagen te gaan lopen, gaat de sirene aan. Het blijft niet bij loeien alleen, Nina gaat ook onrustig heen en weer stappen in de wagen.  Achter de wandelwagen aan gaat gelukkig beter. Er wordt slechts af en toe achterom gekeken. Nina heeft duidelijk herdertrekjes en is het type van ' follow the leader'. Ze twijfelt er niet aan dat we dat ook doen. :-).

Huisbezoek 5, Bostraining met Kyara

Nina weegt 11,7 kg en eet nu 320 gram per dag.

Karin heeft een ander gastgezin uit de buurt met hun pup in opleiding samen met ons uitgenodigd voor een gezamenlijke training in het bos.

Het is onze eerste kennismaking met Kyara. Kyara is 3 maanden ouder dan Nina en dat is te merken. Ze vindt al veel meer dingen om haar heen interessant. Dat staat ons dus ook te wachten met Nina.

Manlief raakt aan het begin van de training ook nog, per ongeluk, gewond aan zijn hand door de messcherpe tandjes van Nina. Lastig, want het bloedt flink. Er is geen sprake van opzet van Nina's kant en gelukkig heeft hij een zakdoek in zijn zak, want bij inspectie van de auto blijkt de verwachte verbandtrommel te ontbreken. Geen pleisters dus.

Het gastgezin van Kyara en wij besluiten na afloop wat vaker samen te gaan trainen. Heel handig 2 hondjes die op dezelfde manier getraind moeten worden. Er is meer rust dan wanneer je mensen op straat ontmoet.

Nina snuffelt veel en heeft niet zo veel aandacht voor ons. We krijgen het advies om zonder iets te zeggen door te lopen en haar dan uitbundig te belonen zodra ze achter ons aan komt en wel aandacht heeft. Als ze niet komt moeten we haar toch op gaan halen met een superbeloning, zodat wij interessanter worden dan de afleiding. Een aanraking op haar achterkant tijdens de boswandeling maakte haar erg alert. Dit moeten we meer gaan oefenen. Nina springt nog steeds wat veel, we gaan proberen het te negeren om te zien of dat effect heeft.

We gaan commando ‘Down’ oefenen.

Slaap

Wat is ze toch lief als ze slaapt

Trein

Nina moet nu al van alles leren wat haar in haar latere leven als hulphond van pas kan komen. Jong geleerd is oud gedaan is het motto. Dus gaan we richting trein.

Op het station blijkt dat Nina heel goed als kauwgomverwijderaar aan de slag kan als een carrière als hulphond niet binnen haar bereik ligt. Mensen, wat is er veel kauwgom op het perron vastgeplakt. Nina blijkt dit heel goed te kunnen losmaken met haar scherpe puppytandjes. We proberen haar ervan te weerhouden, maar ze heeft er ook maar een ogenblik voor nodig om het plakkaat te kunnen lospeuteren. Helaas wil ze het ook niet afgeven en moeten we dus diverse stukjes uit haar bek halen. Gelukkig hebben we altijd water bij ons. Even de handen afspoelen dus daarna. En misschien ook maar een latex handschoentjes meenemen?

Afgezien van de kauwgom zijn we heel trots op haar. Ze krijgt het nl. een echte vuurdoop op het perron. Er komt een intercity langs die op hoge snelheid doorrijdt, een erg lange en lawaaierige goederentrein en er rijden zelfs 2 treinen in tegengestelde richting tegelijkertijd over het station. Afgezien van enkele hele korte schrikmomentjes lijkt Nina zich er niets van aan te trekken. Wat een stoere meid.

Manlief stapt alleen in de trein en ik stap in de auto om ze 3 stations verder weer op te pikken. Ook in de trein gaat het goed. Mensen vinden het wel lastig om niet te aaien, want Nina ziet er natuurlijk wel erg knuffelbaar uit. Met wat uitleg waarom dit niet gewenst is, kunnen de meesten er van weerhouden worden om te aaien.

Dierenarts - entingen

Vandaag heeft Nina haar (voorlopig) laatste entingen gekregen en heeft de dierenarts haar oor gecontroleerd. Gelukkig is dat weer helemaal in orde.

Eerder vandaag is Nina in de supermarkt geweest. Voorlopig zit Nina daarbij netjes in haar wagen. Supermarkt manager blij, want die weet dat er zo geen ongelukjes gebeuren in de winkel. Wij blij want Nina kan zo rustig rondkijken zonder dat ze overal aan kan zitten. Nina blij, want die vindt het heerlijk in haar wagen.

Op de kinderboerderij, eerder deze week, was Nina meer geïnteresseerd in het voer wat hier en daar op de grond lag dan in de dieren of de rondrennende en rondfietsende kinderen.

Andere honden worden duidelijk wel interessanter. We doen ons best om ze eerder op te merken dan Nina, maar dat valt nog niet mee. Als we ze wel eerder zien, zorgen we dat de afstand groot genoeg blijft door de straat over te steken of rustig rechtsomkeert te maken.

Lopend buffet

Het eerste etentje met de hele familie is een feit en Nina mag mee!

Niet iedereen heeft Nina al gezien, dus is er veel belangstelling. Gelukkig herinnert iedereen zich waarom er niet geaaid mag worden en doet de familie verschrikkelijk hun best om Nina te negeren. En dat is niet gemakkelijk, want Nina ziet er met haar pluizige vachtje uit als een hondje met een hoog knuffelgehalte. Een blik op de schrammen van Nina’s tandjes op mijn handen en armen helpt ook.

Gelukkig hebben we de bench meegenomen en er een rustig plekje voor gevonden. Dat rustplekje maakt het voor Nina én de familieleden een stuk gemakkelijker.

We nemen haar wel even mee aan de lijn langs het buffet. Dat gaat boven verwachting goed.

Natuurlijk gaan we ook met haar naar buiten om even haar behoefte te doen. Daarvoor kunnen we even lekker in de uiterwaarden van de buiten zijn oevers getreden Rijn lopen. Hoewel er veel ganzen in de uiterwaarden rondlopen, laten we Nina toch ook even loslopen. Ze vindt ons leuker dan de ganzen.

Borstel

Nina is verdacht stil. Even poolshoogte nemen dus. Ze lijkt heel rustig naar buiten te kijken en ik pak even mijn camera om haar te filmen. De camera trekt haar aandacht en dan blijkt opeens dat ik niet voor niets argwaan kreeg bij de 'oorverdovende'  stilte. Nina heeft een borstel van een tafel gebietst en vermaakt zich daarmee heerlijk. De borstel vindt het iets minder fijn, maar kan nog dienst doen.

Geen tijd voor de krokodil, zo'n zelf bedacht en toegeëigend speeltje is veel leuker. Wat zullen we nu gaan verzinnen...?