Wandelen

Manlief loopt al een aantal jaren de 4Daagse van Nijmegen. Dat betekent dat er ook getraind moet worden.
Het trainingsseizoen start zo'n beetje in februari en tijdens de kortere wandeltochten, 15-20 km, vind ik het wel leuk om mee te lopen. Nu Nina de wandelwagen zo'n succes vindt, kan dat ook. Zij gaat dus lekker mee.

Onderweg komen we langs een koeienstal, waar een aantal koeien heerlijk aan het kauwen zijn op kuilvoer. Daar maken we even gebruik van om Nina te laten kennismaken met koeien. Nina kijkt geïnteresseerd toe en is totaal niet onder de indruk.

Als we haar op de grond zetten, neemt ze meteen ook zelf een hap van het kuilvoer. Dat was dus niet de bedoeling! In eerste instantie proberen we haar de hap te laten ruilen tegen een lekker brokje. Helaas, Nina denkt er anders over. Is het de smaak of de hoeveelheid? Het blijft een raadsel. Uiteindelijk halen we het dus maar uit haar bek. Oef, wat voelt dat vies en wat een lucht!!!!  Helaas blijft die lucht ook aan de handen plakken en met nog een tiental kilometers voor de boeg in een erg landelijke omgeving tussen uitgestrekte weilanden en in bossen is er niet meer dan Nina's drinkwater en een papieren zakdoekje voorhanden om te proberen de aangekleefde lucht wat weg te poetsen.  Helaas vergeefse moeite. Totdat een meewandelende vriendin bedenkt dat ze misschien nog wat 'zeepblaadjes' in haar tas heeft, blijf ik met mijn hand ver uit de buurt van mijn neus. Zelfs een boterhammetje uit de hand eten is er niet meer bij. De zeepblaadjes worden gevonden en de penetrante lucht gelukkig enigszins geneutraliseerd.

Onderweg worden we ook nog verrast door een hele kolonie ooievaars. Het heet natuurlijk niet voor niks Ooievaarswandeltocht. Maar zoveel had ik er toch niet verwacht. Bijzonder om te zien.

Op de bospaadjes komen de grote luchtbanden van de wagen goed van pas. We kunnen probleemloos doorlopen, maar hebben af en toe wel een sirene op de wagen in de vorm van een piepende, jankende  hond. Nina blijkt ons, samen met de vrienden die met ons meelopen, duidelijk als een roedeltje te beschouwen waar ze maar al te graag bij wil horen. En dat laat ze ook horen ook. Als we het in ons hoofd halen om voor de wagen te gaan lopen, gaat de sirene aan. Het blijft niet bij loeien alleen, Nina gaat ook onrustig heen en weer stappen in de wagen.  Achter de wandelwagen aan gaat gelukkig beter. Er wordt slechts af en toe achterom gekeken. Nina heeft duidelijk herdertrekjes en is het type van ' follow the leader'. Ze twijfelt er niet aan dat we dat ook doen. :-).