Op aandringen van een collega mag Nina nu al een dagje mee naar kantoor.
Het was precies de stok achter de deur die ik nodig had om dit in gang te zetten.
Deze collega heeft een behoorlijke visuele handicap is is stinkend nieuwsgierig.
Hij had natuurlijk nog liever gezien dat Nina opgeleid werd als blindgeleidehond, maar kan zich ook vinden in deze eindbestemming.
Ik heb daarvoor eerst contact gezocht met Facility Management om er zeker van te zijn dat Nina welkom is. Ze is inmiddels echt zindelijk, dus dat is geen probleem.
Tot mijn aangename verrassing krijg ik al erg snel antwoord dat ze welkom is, mits ze herkenbaar is als hulphond (in opleiding). Dit om te voorkomen dat iedereen zijn huisdier mee gaat brengen.
Ook heb ik op de werkvloer even rondgevraagd of er mensen zijn met een allergie voor honden.
Verbaasde blikken alom, maar er werd erg positief gereageerd. Ik heb er maar meteen bij verteld dat het niet de bedoeling is dat iedereen Nina komt aaien.
En natuurlijk heb ik ook uitgelegd waarom dat niet mag. Men heeft er begrip voor.
Wat een super collegs'a heb ik toch!
Vandaag is het dan zover, gewapend met bench, kleedje, speeltjes, water en voer en wat schoonmaakspullen voor als het toch misgaat stap ik in de lift. Samen met Nina, die daardoor niet al te veel ruimte overhoudt, maar dat deert haar niet....
Ze kijkt een poosje uit het raam en valt vervolgens in een diepe slaap.
Het gaat zo goed, dat ze nog eens terug mag komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten